Kliknij tutaj --> ☀️ pies górski z estrela hodowla

Pirenejski pies górski – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w starożytności na terenach obecnej Francji. Użytkowana pierwotnie do strzeżenia owiec, a współcześnie jako pies stróżujący i pies-towarzysz. Hodowla psów rasowych zarejestrowana w ZKwP. Zajmujemy się hodowlą Polskich Owczarków Podhalańskich oraz Pirenejskich Psów Górskich. Zapraszamy! Maluszek zrodzony jest ze wspaniałego skojarzenia: -matka -medalistka wielu wystaw, po utytułowanych rodzicach ( Tańcząca Riverina Champion Polski i Rosji oraz Norjoko De Ciukci imp.z Hiszpanii) -ojciec - Mł. Champion Polski Oboje rodziców (na zdjęciach) pochodzą z jednych z najlepszych hodowli w Polsce. Gwarancja czystości rasy 100%! Broholmer. Broholmer – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa, wyhodowana w średniowiecznej Danii jako psy do polowania i stróżowania, wymarła w pierwszej połowie XX wieku, następnie została zrekonstruowana przez odpowiednią hodowlę. Użytkowana jest jako pies do towarzystwa, pies stróżujący i obronny. Domowa hodowla psów rasowych. Najdłużej działająca hodowla American Staffordshire Terrier na Dolnym Śląsku. W naszej hodowli posiadamy również jamniki krótkowłose miniaturowe. Jesteśmy pierwszą i jedyną hodowlą w Polsce rasy AUSTRALIAN KELPIE. ZAPRASZAMY MIŁOŚNIKÓW W/W RAS. Site De Rencontre Gratuit Drome Ardeche. Wolna wysokiej rozdzielczości zdjęcia pies, rasa psa, Pies jak ssak, Pies górski z Estrela, Grupa rasy psów, leonberger, SARPLANINAC, trawa, Owczarek kaukaski, drapieżny, Rzadki pies rasy, moskiewski stróżujący, carpathian shepherd dog @mijoka, wzięty ASUS_Z010D 05/24 2018 Obraz podjęte f/ 1/50s, ISO 100 Obraz jest zwolnione od praw autorskich Creative Commons CC0. Można pobierać, modyfikować, rozpowszechniać i wykorzystywać je nieodpłatnie na cokolwiek chcesz, nawet w zastosowaniach komercyjnych. Uznanie nie jest wymagane. [quote name='daśka']Chciałbym zapytać,na ile zgodne z innymi psami są PPG? Chciałabym mieć suczkę tej rasy,ale u mnie w domu zawszy jest kilka odpowiednia socjalizacja pozwala w późniejszym czasie nie wykazywać agresji wobec innych zwierząt,czy uważasz,że pirenejczyki mogą "współistnieć" z masifami pirenejskimi?[/QUOTE] Może najpierw odpowiem biorąc pod uwagę mojego Berga :) Oprócz niego mamy w domu dwie kotki i nigdy nie było najmniejszych problemów z agresją. Wykazuje nimi zainteresowanie, goni je, ale wyłącznie po to, by się z nimi bawić. Jednak na tej podstawie nie wysunę żadnych uogólnień, bowiem Berg nie wykazuje najmniejszej agresji wobec ludzi i zwierząt, taki ma po prostu charakter. Bywały sytuacje, gdy inne psy były wobec niego agresywne, na jednej z wystaw zaatakował go podhalańczyk, nie zareagował. Generalnie ma bardzo wysoki próg pobudliwości. Jak pewnie wiesz :) pirenejczyki to nie są psy tak plastyczne jak np. owczarki, wykazują dużą dozę samodzielności, bywają uparte, trzeba działać z nimi zdecydowanie i konsekwentnie, zresztą jeśli posiadasz Mastify Pirenejskie, masz pewnie duże doświadczenie z rasami olbrzymimi.:) Trzeba stwierdzić, że pireneje przede wszystkim są szalenie inteligentne. Nie podejrzewam, by jakikolwiek pirenejczyk wykazywał agresję bez konkretnego powodu. Biorąc pod uwagę wszystko to co napisałam, osobiście uważam, że z powodzeniem możesz dołączyć pirenejkę do Twojego stada :). Z samcem, który miałby współistnieć z drugim samcem pewnie byłoby ciężko, chyba nie podjęłabym tego ryzyka, ale suczki są jednak delikatniejsze i odpowiednia socjalizacja na pewno przyniesie skutek.:) Jeżeli chodzi i współstnienie z mastifami pirenejskimi, cóż nie mam tu doświadczenia, nic stwierdzić na pewno nie mogę,jednak znam przynajmniej kilka osób, które posiadają psy obu tych ras. Wiem też o pirenejach, które żyją wraz z berneńczykami, leonbergerami, psami górskimi z Estrela, owczarkami niemieckimi. Generalnie szkoda, że Asia, właścicielka hodowli Oras nie zagląda tu ostatnio, ona z całą pewnością miałaby dla Ciebie wiele cennych rad, wraz z Pirenejczykami hoduje Landseery. For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Pies górski z Estrela. Connected to: {{:: Z Wikipedii, wolnej encyklopedii {{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}} This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. Please click Add in the dialog above Please click Allow in the top-left corner, then click Install Now in the dialog Please click Open in the download dialog, then click Install Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list, then click Install {{::$ Eurasier to pies w typie lisowatym, który cechuje się zrównoważoną osobowością i silnym przywiązaniem do rodziny. Niemiecka rasa psów eurasier powstała całkiem niedawno, bo w XX wieku. Co warto wiedzieć o jej przedstawicielach? Kto najlepiej sprawdzi się w roli opiekuna eurasiera? Na te i inne interesujące pytania odpowiemy w dalszej części artykułu. Eurasier – podstawowe informacje Eurasier – szczypta historiiEurasier – wyglądEurasier – charakterEurasier – dla kogo?Eurasier – cenaEurasier – pielęgnacjaEurasier – żywienieEurasier – zdrowieEurasier – ciekawostkiEurasier – przykładowe imiona Eurasier – podstawowe informacje FCI grupa V (szpice i psy pierwotne), sekcja 5 (szpice azjatyckie i rasy pokrewne) nr wzorca 291 Długość życia 12–15 lat Charakter spokojny, mało hałaśliwy, inteligentny, zrównoważony, towarzyski, aktywny, wierny, czujny Rozmiar średni (samce i samice): masa ciała: suki – 22 kg, psy – 26 kg wysokość w kłębie: samice – 52 cm, samce – 56 cm (+/- 4 cm) Sierść półdługi, prosty, puszysty włos okrywowy z gęstym podszerstkiem; umaszczenie dowolne, jednolite (z wyjątkiem czystego białego, wątrobianego i białego w kolorowe łaty) Kraj pochodzenia Niemcy Eurasier – szczypta historii Eurasier to piękna rasa psów o stosunkowo krótkiej historii. W połowie XX wieku hodowcy z niemieckiego miasteczka Weinheim podjęli pracę, aby odtworzyć dawnego psa syberyjskiego. Za protoplastę eurasierów uznaje się Juliusa Wipfela, który od 1960 roku krzyżował niemieckiego szpica wilczego z chow-chow ( z hodowli Charlotte Baldamus). W ten sposób powstał pies w typie “syberiana”, którego nazwano wolf-chow. W 1972 roku Wipfel zdecydował się wzbogacić pulę genetyczną rasy, dodając do niej krew samojeda. Oficjalnie eurasier został uznany przez Międzynarodową Organizację Kynologiczną (FCI) jako odrębna rasa w 1973 roku. Eurasier – wygląd Eurasier to średnich rozmiarów szpic w typie lisowatym o harmonijnej budowie ciała i nieco wydłużonej sylwetce. Posiada atrakcyjną, gęstą i puszystą sierść (na tułowiu średniej długości, na twarzoczaszce, kufie, uszach i przedzie kończyn krótszą), dzięki której prezentuje się bardzo efektownie. Zgodnie ze wzorcem eurasier ma głęboką klatkę piersiową, umięśnione kończyny i okazały ogon zawinięty nad grzbietem lub na boku. Idealna wysokość w kłębie u suk to 52 cm, a u samców 56 cm. Głowa: klinowata, z wyraźnym guzem potylicznym i bruzdą czołową; stop ledwie widoczny. Oczy: ciemne, o migdałowatym kształcie. Uszy: małe, stojące, wysoko osadzone. Ogon: pokryty obfitym włosem, mocno zakręcony nad grzbietem, zwężający się ku końcowi. Szata: gęsty, gruby, prosty włos okrywowy, gęsty podszerstek. Maść: umaszczenie dowolne (z wyjątkiem wątrobianego, czystego białego, białego w kolorowe łaty). Eurasier – charakter Jakie cechy charakteru najlepiej oddają usposobienie eurasiera? Czworonóg łączy cechy wilka i psa rodzinnego. Jest spokojnym, zrównoważonym i lojalnym pupilem, który potrzebuje stałej obecności opiekuna (dziczeje w odosobnieniu). Nie jest zbyt absorbujący ani szczekliwy. Chętnie się bawi i potrzebuje codziennej dawki ruchu na świeżym powietrzu. Nadaje się na towarzysza zabaw dla starszych dzieci (pod kontrolą dorosłych). Eurasier jest zawsze czujny i bacznie obserwuje otoczenie, zachowuje dystans w stosunku do obcych. To znakomity stróż, który świetnie kontroluje swoje terytorium. Pies tej rasy nie jest zaczepny i nie daje się łatwo wyprowadzić z równowagi. Raczej bez problemu porozumie się z innymi psami i zaakceptuje pozostałe zwierzęta domowe. Co ważne, nie wykazuje agresji ani lękliwości, jednak w razie zagrożenia bez wahania stanie w obronie członków rodziny. Eurasier jest bystry i podatny na szkolenie, ale słucha tylko opiekuna. Eurasier – dla kogo? Pamiętajmy, że aby w domu zapanowała harmonia, eurasier musi znać swoje miejsce w stadzie. Jest łatwy do ułożenia i posłuszny, wymaga zróżnicowanego szkolenia. To dobry kandydat na pierwszego psa. Ten wrażliwy pies wymaga konsekwentnego prowadzenia, cierpliwości i miłości. Należy podchodzić do niego z łagodnością i jednocześnie stanowczością (źle znosi podniesiony głos, krzyki). To idealny pupil dla rodzin z dziećmi lub aktywnych singli, którzy mają wystarczająco dużo wolnego czasu na spędzanie go z czworonogiem (eurasier nie lubi samotności, nie można zostawiać go samego na dłuższy czas). Polecaną aktywnością jest np. agility. Co prawda eurasier może przebywać w mieszkaniu, ale bardziej odpowiednim miejscem do życia będzie dla niego dom z ogrodem. Eurasier – cena Ile kosztuje eurasier? Hodowla zarejestrowana w Związku Kynologicznym w Polsce wycenia szczenię tej rasy na kwotę od 3000 do 4000 złotych. Dlaczego przyszły opiekun musi zainwestować taką sumę, aby cieszyć się obecnością nowego pupila? Profesjonalne, certyfikowane hodowle to miejsca, które zapewniają zwierzętom najlepsze możliwe warunki bytowe. Decydując się na eurasiera z rodowodem, który pochodzi z zaufanej hodowli, mamy niemal pewność co do jego wyglądu i usposobienia. Możemy też prześledzić ewentualną historię chorób u przodków zwierzęcia. Dość wysoka cena za psa z rodowodem wynika z czynników takich jak: profesjonalna opieka weterynaryjna nad suką w ciąży i przez całe życie, troskliwa opieka nad szczeniętami z każdego miotu, utrzymywanie wysokiej jakości diety zwierząt, czas i wysiłek, jaki każdy hodowca wkłada w opiekę i socjalizację czworonogów. Jeśli nie zależy nam na uczestnictwie psa w wystawach, możemy rozważyć adopcję czworonoga bez rodowodu w typie rasy eurasier. Warto odwiedzić lokalne schroniska dla zwierząt, gdzie wiele zwierząt czeka na nowy dom. Eurasier – pielęgnacja Jakich zabiegów pielęgnacyjnych wymaga eurasier? Ze względu na gęstą sierść pupil musi być systematycznie wyczesywany (w okresie linienia codziennie, a poza tym czasem 2–3 razy w tygodniu). Kąpiele przeprowadzamy w razie potrzeby (raz na kilka miesięcy). Opiekun eurasiera powinien pamiętać o codziennym myciu psu zębów, regularnej kontroli stanu jego oczu i uszu. Należy przyzwyczajać czworonoga do tego typu czynności od szczenięctwa. Eurasier – żywienie Optymalnym wyborem, jeśli chodzi o żywienie eurasiera, będzie zbilansowana i kompletna karma gotowa, która zawiera wszystkie niezbędne składniki odżywcze w optymalnych proporcjach. Jak często karmić pupila? Dorosły eurasier powinien dostawać 2 porcje karmy gotowej dziennie, najlepiej o stałej porze. Może też dostawać przekąski w postaci specjalnych smakołyków dla zwierząt (nie powinny jednak przekraczać 10% dziennego zapotrzebowania na energię). Pamiętajmy, aby zapewnić czworonogowi stały dostęp do świeżej i czystej wody pitnej. Wielu niedoświadczonych opiekunów nie wie, co należy uwzględnić podczas zakupu karmy dla psa. Przede wszystkim są to: wiek, masa ciała, kondycja zdrowotna i poziom aktywności fizycznej. Szczenię eurasiera będzie prawidłowo się rozwijać, jeśli dostarczymy mu pokarm pełnoporcjowy z oznaczeniem „junior”. Dorosły pupil powinien dostawać jedzenie gotowe z linii „adult”, a starszy pies utrzyma zdrowie, jeśli otrzyma karmę z oznaczeniem „senior”. Eurasier – zdrowie Czy psy rasy eurasier są wątłe i chorowite? Nie, to wyjątkowo odporne na choroby i długowieczne czworonogi (mogą dożyć nawet 15 lat). Ze względu na gęstą okrywę włosową świetnie znoszą zimno i mróz. Do potencjalnych problemów zdrowotnych eurasierów należą: dysplazja stawów biodrowych, wady powiek, wypadanie rzepki, niedoczynność tarczycy. Eurasier – ciekawostki Pierwszą polską hodowlę eurasierów założono w 2009 roku. Pierwsza suka eurasiera została sprowadzona do Polski w 1999 roku. Eurasier – przykładowe imiona Przykładowe imiona dla psa rasy eurasier: Brown, Kumpel, Pixel, Bunio, Rex. Przykładowe imiona dla suki rasy eurasier: Czika, Lupa, Nora, Kula, Aura. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena 5 / 5. Liczba głosów 4 Brak głosów. Oceń artykuł! Pies górski z Estrela Cão da Serra da Estrela – odmiana ostrowłosa Inne nazwy port. cão da Serra da Estrela,ang. estrela mountain dog,pasterski pies z gór Estrela, estrela, pies górski z Estreli Kraj pochodzenia Portugalia Wymiary Wysokość 65–72 cm (psy)62–68 cm (suki) Masa 40–50 kg (psy)30–40 kg (suki) Klasyfikacja FCI Grupa II, sekcja nr 173[1] KC(UK) Pastoral UKC Grupa 1 – Guardian Dog Wzorce rasy FCI KC(UK) UKC Multimedia w Wikimedia Commons Pies górski z Estrela (oryginalna nazwa cão da Serra da Estrela) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w górach Serra da Estrela (Portugalia) do zaganiania zwierząt gospodarskich. Nie podlega próbom pracy[2]. Rys historyczny[edytuj | edytuj kod] Cão da Serra da Estrela to jedna z najstarszych ras Półwyspu Iberyjskiego a wraz z cão de Castro Laboreiro oraz rafeiro do Alentejo, należy do portugalskich psów pasterskich. Debiut wystawowy tej rasy odbył się w Lizbonie w 1908 roku. Pierwszy wzorzec rasy opracował w 1922 roku doktor Correa. W 1933 roku został podany oficjalny wzorzec estreli przez profesora Marque. Od 1959 roku jest rasą uznaną przez FCI. Popularność rasy spadała w związku ze zmianą stylu życia mieszkańców Portugalii na bardziej miejski. Stąd w latach trzydziestych rząd Portugalii rozpoczął popularyzację ras narodowych będących dziedzictwem kulturowym kraju. Rasa przeżyła swój renesans po rewolucji w 1974 roku. Wzrost przestępczości skłonił ludzi do nabywania psów stróżujących i obronnych. Najlepiej nadawały się do tego rodzime rasy. Klasyfikacja FCI[edytuj | edytuj kod] W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja – Molosy typu górskiego[3]. Użytkowość[edytuj | edytuj kod] Psy tej rasy, zarówno dziś jak i w dawniejszych czasach, pełnią funkcje jako psy stróżujące i psy obronne. Wykorzystywane są także w służbie wojskowej. Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod] Cão da Serra da Estrela jest samodzielny w pracy, odporny na trudne warunki pogodowo-terenowe. Pojętny, nieufny, wręcz agresywny wobec obcych. Nie jest psem łatwym do ułożenia, podobnie jak większość psów, które musiały w naturalnych warunkach same zadbać o swoją egzystencję. Jeżeli od wczesnego okresu szczenięctwa nie jest poddawany odpowiedniej tresurze i socjalizacji, może być niebezpieczny dla opiekunów. Psy wyhodowane na Wyspach Brytyjskich są spokojniejsze od ich portugalskich krewniaków. Czarna kufa była cechą pożądaną przez pasterzy z Serra da Estrela u tych psów pasterskich Wygląd[edytuj | edytuj kod] Jest to duży, proporcjonalnie zbudowany pies, wyglądem przypominający leonbergera. Ma mocny kościec i dobrze rozwiniętą muskulaturę. Kłąb powinien być wyraźnie zaznaczony i przechodzić w silny, szeroki grzbiet, którego linia może łagodnie opadać w kierunku zadu. Dobrze kątowane kończyny zapewniają energiczny ruch. Ogon: długi, w spoczynku sięga do stawu skokowego, gruby, szablasto wygięty, średnio wysoko osadzony, obficie owłosiony. W ruchu głowa i ogon są noszone nisko. Głowa: duża, o wydłużonych kształtach, przełom czołowy łagodnie zaznaczony. Oczy owalne, średniej wielkości, dobrze rozwarte, o spokojnym i inteligentnym wyrazie, preferowany kolor ciemnego bursztynu. Uszy średniej wielkości, niezbyt wysoko osadzone, trójkątne. Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod] Szata jest obfita, o gęstym podszerstku i szorstkim włosie okrywowym w dwóch odmianach, stąd wyróżnia się: cão da Serra da Estrela a pelo comprido – czyli odmiana ostrowłosa (twardowłosa) posiadająca obfity podszerstek cão da Serra da Estrela a pelo lizo – czyli odmiana długowłosa Włos jest gruby, prosty lub lekko sfalowany, szczególnie obfity w okolicy szyi (kryza u samców) i na portkach, ogonie. Umaszczenie może być płowe, wilczaste, pręgowane lub żółte, z maską czarną lub błękitną, jednolite lub z białymi znaczeniami. Obfite linienie występuje raz w roku. Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod] Oczekiwana długość życia cão da Serra da Estrela wynosi 11–13 lat. Istnieje ryzyko zachorowania na dysplazję stawów biodrowych[4]. Popularność[edytuj | edytuj kod] W Polsce rasa skrajnie nieliczna, cieszy się sporą popularnością w Wielkiej Brytanii. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Wzorzec rasy nr 173 (FCI Standard N° 173) (pdf) (pol.), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 100. ↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny ↑ Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy [Encyclopedia of the dog]. (tłum.) Marcin Gorazdowski. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 240. ISBN 83-7079-672-9. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO Sp. z Warszawa 2003 Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999 Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod] Historia i opis rasy pde

pies górski z estrela hodowla